Πρόκειται για ένα μουσείο που βρίσκεται στον κεντρικό πεζόδρομο των Καλαβρύτων, με ιδιωτικές συλλογές του εκπαιδευτικού-λαογράφου κ. Λεωνίδα Πετρόπουλου, ο οποίος και θα σας ξεναγήσει στο χώρο, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη γνώση, την λεπτομέρεια και την πολύτιμη διάδοση της παράδοσης.
Full-width Video
Λαογραφικό Μουσείο Καμενιάνων
Στους Καμενιάνους λειτουργεί στο χώρο του Δημοτικού Σχολείου το σπουδαιότερο Λαογραφικό Μουσείο της περιοχής που αξίζει να δει ο επισκέπτης.
Πύργος Λεχουρίτη
Ο Πύργος του Λεχουρίτη είναι οχυρή μεταβυζαντινή κατοικία που ανήκε στον οπλαρχηγό Γεώργιο Λεχουρίτη (Παπαδόπουλο) και βρίσκεται στο χωριό Λεχούρι 43 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά των Καλαβρύτων. Σήμερα σώζεται σε άριστη κατάσταση και ένα τμήμα του λειτουργεί σαν ιστορικό και λαογραφικό μουσείο.
Η ιστορία του πύργου ξεκινά το 1740, όταν ο Αναγνώστης Λεχουρίτης διορίστηκε ως μοραγιάνης από τους Τούρκους. Τότε αποφασίστηκε το χτίσιμο του πύργου που τελικά ολοκληρώθηκε το 1790. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης στον πύργο αυτό έμεινε έγκλειστος (ως αιχμάλωτος) ο Τούρκος διοικητής των Καλαβρύτων Ιμπραήμ Αρναούτογλου μαζί με την κόρη του Αϊσέ μετά την απελευθέρωση των Καλαβρύτων στις 21 Μαρτίου του 1821. Το 1840 επισκέφτηκαν το Λεχούρι ο βασιλιάς Όθωνας με την βασίλισσα Αμαλία προκειμένου να γνωρίσουν από κοντά τον τότε ιδιοκτήτη του πύργου οπλαρχηγό Γεώργιο Λεχουρίτη. Το 1854 ο Γεώργιος Λεχουρίτης προσβλήθηκε από χολέρα και πέθανε. Από τότε ο πύργος έμεινε ακατοίκητος μέχρι το 1905 που αγοράστηκε από τον Ανδρέα Πορετσάνο. Το 1990 ο πύργος ανακαινίστηκε πλήρως και ένα τμήμα του μετατράπηκε σε ιστορικό και λαογραφικό μουσείο.
Λαογραφικό Μουσείο Κυονερίου
Το Λαογραφικό Μουσείο Κρυονερίου ιδρύθηκε το 2012 με πρωτοβουλία του Συλλόγου Κρυονεριτών στο οποίο φυλάσσονται αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοί του σε παλαιότερες εποχές, στις εργασίες τους. Το Μουσείο στεγάζεται στο κτίριο του παλιού Δημοτικό Σχολείου που σταμάτησε να λειτουργεί το 1977.
Κέντρο Λαογραφίας και Λειβαρζινής Παράδοσης
Το Κέντρο Λαογραφίας & Λειβαρτζινής Παράδοσης – ΚΕ.ΛΑ.ΛΕΙ.ΠΑ. – που έχει χαρακτηριστεί σαν ένα από τα τρία καλλίτερα «ΘΕΜΑΤΙΚΑ» Λαογραφικά Μουσεία της Χώρας, στεγάζεται στο μεγαλοπρεπές κτήριο που κατασκευάστηκε το 1856 από δωρεά του μεγάλου Λειβαρτζινού ευεργέτη Σπυρίδωνα Σακελλαρίου ή Σπηλιωτάκη και αποτελεί αντίγραφο της Σιναίας Ακαδημίας Αθηνών.
Τηλεσκόπιο Αρίσταρχος
Το τηλεσκόπιο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών με το όνομα “ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ” είναι το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο των Βαλκανίων και το δεύτερο μεγαλύτερο της Ηπειρωτικής Ευρώπης, το οποίο βρίσκεται στην κορυφή “Νεραϊδόραχη” του Χελμού σε υψόμετρο 2.340 μ.
Η λειτουργία του τηλεσκοπίου είναι οπτοηλεκτρομηχανική, φιλική με το περιβάλλον. Η εγκατάσταση διάταξης μέτρησης του επιπέδου υπόβαθρου αερίων ρύπων και αερίων φαινομένου θερμοκηπίου είναι πολύ σημαντικές για την προστασία του περιβάλλοντος. Επίσης, παρέχει μετεωρολογικά στοιχεία στο Χιονοδρομικό Κέντρο.
Η εγκατάσταση του τηλεσκοπίου με το όνομα Αρίσταρχος έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα είτε για εκπαίδευση φοιτητών επί τόπου αλλά και μέσω δικτύου, είτε για επιμόρφωση κοινού, όπως σχολεία, πανεπιστήμια, πολιτιστικούς φορείς κλπ., είτε για παροχή επιστημονικών και τεχνολογικών υπηρεσιών υψηλής ποιότητας σε εκπαιδευτικούς και κοινωνικούς φορείς (https://www.astro.noa.gr/).
Οι πηγές του ποταμού Λάδωνα
Οι πηγές του ποταμού βρίσκονται σε υψόμετρο 500 μέτρων στην τοποθεσία Χελωνοσπηλιά, κοντά στα χωριά Παγκράτι και Λυκούρια στα νοτιοδυτικά του Χελμού. Εκεί, μετά από ένα τυροκομείο, θα δούμε τα εντυπωσιακά σε όγκο νερά που αναβλύζουν μέσα από την γή σχηματίζοντας τον Λάδωνα.
Ο Λάδωνας αποτελεί τον μεγαλύτερο παραπόταμο του Αλφειού, τον οποίο συναντάει μετά από 75 χλμ. πορείας. Ο ποταμός αναφέρεται από τον Παυσανία ο οποίος ταξιδεύοντας στα μέρη μας (περίπου το 174 μ.Χ.) έγραψε στα «Αχαϊκά» του «Κάλλους γαρ μεν ένεκα ουδενός ποταμού δεύτερος ούτε των βαρβαρικών εστί ούτε Έλληνος» δηλαδή: «δεν υπάρχει άλλος ποταμός πιο ωραίος ούτε στην Ελλάδα ούτε αλλού».
Δάσος Περιθωρίου- Ζαρουχλας
Το δάσος αυτό είναι ενοποιημένο με το δάσος της Ζαρούχλας και είναι το μεγαλύτερο του Νομού Αχαΐας, με μαύρη πεύκη, έλατα και καστανιές. Το δάσος ξεκινά από τη Σελιάνα και απλώνεται έως Σαραντάπηχο, Περιθώρι, Ταρσό, Ζαρούχλα και Αγία Βαρβάρα.
Βράχος Εβροστίνας
Το όρος Εβροστίνα είναι το φυσικό όριο που χωρίζει τους νομούς Κορινθίας και Αχαΐας. Ορθώνεται δυτικά, νοτιοδυτικά του Δερβενίου με υψόμετρο 1208 μ. Μαζί με το Μαύρο Όρος (Μαυριόρος κοινά, 1757 μ. υψόμετρο), που είναι οι προς Βορρά παραφυάδες του όρους Κυλλήνη (Ζήρεια), ήταν γνωστά κατά την αρχαιότητα ως Χελυδόρεα όρη .
Ο βράχος αυτός είναι του όρους Εβροστίνα που χωρίζει τους Νομούς Αχαΐας και Κορινθίας. Κάτω από το βράχο «περνάει» η υδροδότηση της αρχαίας πόλης της Αιγείρας, που τα ίχνη της καθώς και το θέατρο της βρίσκονται στο Παλιόκαστρο, λόφο που βρίσκεται 5 χλμ. δυτικά από το Δερβένι. Το ύψος του είναι πάνω από 500 μ. και το τελικό υψόμετρό του διαμορφώνεται στα 950 – 1000 μ. Στην κορυφή της Εβροστίνας σε ύψος 1208 μ. υπάρχει επίπεδο οροπέδιο 5000 στρ. όπου έβοσκαν αιγοπρόβατα. Παλαιότερα υπήρχε δάσος το οποίο κάηκε το 2000.
Λίμνη Δόξα
Η λίμνη Δόξα είναι μία τεχνητή λίμνη, η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο 900 μέτρων πάνω από την πεδιάδα του Φενεού, ανάμεσα στα βουνά Ζήρεια και Χελμός, καλύπτει έκταση 480 στρεμμάτων και το βάθος της φτάνει τα 35 μέτρα. Το όνομα της λίμνης προέρχεται από τον χείμαρρο Δόξα που ρέει στην περιοχή. Οι ποταμοί Δόξας και Όλβιος μετέφεραν τα νερά τους στη λίμνη του Φενεού. Κατά τη μυθολογία, η συγκεκριμένη περιοχή ήταν του Ποσειδώνα, ο οποίος θύμωνε και προκαλούσε τις πλημμύρες της λίμνης. Η κατασκευή του φράγματος ξεκίνησε το 1994 και ολοκληρώθηκε το 1996 με σκοπό την κάλυψη των αρδευτικών αναγκών της κοιλάδας του Φενεού.
Η λίμνη βρίσκεται ανάμεσα σε ψηλές χιονισμένες κορφές και μαζί με τα πυκνά δάση της περιοχής αποτελεί έναν μοναδικό ορεινό υγρότοπο. Στο κέντρο της λίμνης υπάρχει μια χερσόνησος που στο τέλος της καταλήγει στο γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου(ή Παλαιομονάστηρο, κτίσμα του 14ου αιώνα που εγκαταλείφθηκε τον 17ο αιώνα από μια πλημμύρα της περιοχής). Το εκκλησάκι πανηγυρίζει στις 27 Αυγούστου, ημέρα ονομαστικής εορτής του Αγίου, καθώς και τη μέρα εορτασμού των Φώτων, όπου γίνεται καθαγιασμός των υδάτων της λίμνης.
Από τη λίμνη ξεκινάει και ένα από τα ομορφότερα μονοπάτια της Πελοποννήσου που φτάνει μέχρι την κορυφή της Ντουρντουβάνας στα 2.109 μέτρα που αποτελεί την ανατολική απόληξη του Χελμού. Η ύπαρξη σπάνιας χλωρίδας και πανίδας προσδίδουν μεγάλη οικολογική αξία στην περιοχή. Η λίμνη βρίσκεται εντός της Ζώνη Ειδικής Προστασίας (Ζ.Ε.Π.) της ορνιθοπανίδας με τίτλο «Όρος Χελμός (Αροάνια) – Φαράγγι Βουραϊκού και περιοχή Καλαβρύτων» (GR2320013) σύμφωνα με την Οδηγία 79/409/ ΕΟΚ και εντός της Ειδικής Ζώνης Διατήρησης με τίτλο «Όρος Χελμός και τα Ύδατα της Στυγός» (GR2320002) σύμφωνα με την Οδηγία 92/43/ΕΟΚ. Γύρω από τη λίμνη αναπτύσσεται ένα δάσος κεφαλληνιακής ελάτης και μαυρόπευκων που σε πολλά σημεία ενώνεται με μεικτά δάση βελανιδιών, καστανιών, φτελιών και κοκκορεβυθιών. Η λίμνη διατηρεί πλούσια ορνιθοπανίδα, καθώς την επισκέπτονται πολλά υδρόβια και παρυδάτια πουλιά. Αποτελεί πολύ σημαντικό τόπο διατροφής για τα αρπακτικά πουλιά που φωλιάζουν στα γύρω δάση και τόπο διαχείμασης και ενδιάμεσο σταθμό για τα μεταναστευτικά είδη.
